Odbiornik jest zasilany energią pozyskaną z obwodu rezonansowego LRXC/C1+C2, sprzężonego magnetycznie z cewką nadajnika. Diody Schottky'ego D1, D2 prostują sygnał w.cz. Dioda DZ1 ogranicza przepięcia przy zmianie obciążenia odbiornika.
=R1 zgodnie ze wzorem Ic=1212/R1. Prąd ładowania nie może przekraczać 400 mA. Tranzystor Q1 zabezpiecza akumulator przed rozładowaniem przy braku zasilania bezprzewodowego. Układ obsługuje zabezpieczenie termiczne dla akumulatora w postaci termistora NTC 10 kV/3490, który w zależności od typu baterii może być z nią zintegrowany i dołączony do wyprowadzenia 1 złącza „LiPo” lub pominięty (zwora w miejsce NTC, zabezpieczenie wyłączone). W wypadku zastosowania termistora bateria jest ładowana w przedziale temperatury 0…40°C.
Ładowarkę zmontowano na dwóch (nadajnik/odbiornik) niewielkich, dwustronnych płytkach drukowanych – ich schematy montażowe pokazano na rysunkach 3 i 4. Montaż nie wymaga opisu. Zastosowany układ U1 ma obudowę z wkładką radiatorową, więc należy zwrócić uwagę na poprawne przylutowanie wkładki do masy układu. Prawidłowo zmontowany układ nie wymaga uruchamiania. Warto jednak sprawdzić napięcie i prąd ładowania. Do poprawnej pracy odstęp cewek nadawczej i odbiorczej powinien mieścić się w zakresie 1…8 mm. Dosyć istotne jest wzajemne położenie środków cewek, co wymaga uwzględnienia przy aplikacji ładowarki. Dla uzyskania maksymalnej sprawności należy przed lutowaniem zmierzyć pojemności C4+C5+C6 ładowarki – ich suma powinna wynosić 233 nF ±1%, podobnie w odbiorniku kondensatory C1+C2, C3+C4 powinny być dobrane z 1-procentową dokładnością.
Adam Tatuś, EP