Schemat ideowy płytki prototypowej pokazano na rysunku 1. Układ powinien być zasilany z zasilacza stabilizowanego 12...15 VDC i prądzie 500 mA lub więcej. Dioda D1 włączona równolegle z zasilaniem zabezpiecza układ przed niewłaściwą polaryzacją napięcia wejściowego.
Pojemności C1...C6 pełnią funkcję filtrów zasilania. Napięcie wejściowe podawane ze złącza śrubowego X1 lub złącza X2 DC2.1/5.5 trafia na trzy stabilizatory U1... U3. Dwa pierwsze LD1117 dostarczają napięcie +3,3 V i +5 V, a trzeci - LM317 - dostarcza napięcie VREG z zakresu od 1,25 V do około 10,5 V przy zasilaniu 12 V i około 13,5 V przy 15 V.
Regulacji napięcia dokonuje się potencjometrem PR1. Dla każdej linii zasilania przewidziano wskaźnik załączenia napięcia w postaci różnokolorowych diod LED (+3,3 V - zielona, +5 V - żółta, regulowane - czerwona). Dodatkowo, na potrzeby budowanych układów, na płytce przewidziano dwa przyciski S1 i S2. Ich styki wyprowadzone są na złącza szpilkowe.
Układ zmontowano na płytce o wymiarach 50 mm×70 mm, której schemat montażowy pokazano na rysunku 2. Wszystkie komponenty zastosowane w projekcie są popularne i łatwo dostępne. Montaż układu należy rozpocząć od wlutowania rezystorów i innych elementów o niewielkich rozmiarach, a zakończyć na złączu śrubowym i włożeniu wałka regulacyjnego w potencjometr.
Komentarza jedynie wymaga montaż płytki stykowej na spodzie, której znajduje się dwustronnie klejąca taśma za pomocą, której należy ją przymocować w prostokącie zaznaczonym na wierzchniej stronie obwodu drukowanego.
Po zmontowaniu układu trzeba sprawdzić czy elementy nie zostały wlutowane w niewłaściwym kierunku lub w niewłaściwe miejsca oraz czy podczas lutowania nie powstały zwarcia punktów lutowniczych. Błąd na tym etapie prac montażowych może zaowocować uszkodzeniem elementów. Na koniec, dla poprawy stabilności mechanicznej, na spodniej stronie płytki można przykleić 4 gumowe nóżki.
Mavin
mavin@op.pl